بیوگرافی
ژرژ فرانجو یک فیلمساز فرانسوی بود. او در فوژه، ایل-ا-ویلن به دنیا آمد. قبل از کار در سینمای فرانسه، فرانجو مشاغل مختلفی داشت. فرانجو همچنین به طور مختصر در ارتش در الجزایر خدمت کرد و در سال ۱۹۳۲ از خدمت آزاد شد. پس از بازگشت، فرانجو به تحصیل در زمینه...
ژرژ فرانجو یک فیلمساز فرانسوی بود. او در فوژه، ایل-ا-ویلن به دنیا آمد. قبل از کار در سینمای فرانسه، فرانجو مشاغل مختلفی داشت. فرانجو همچنین به طور مختصر در ارتش در الجزایر خدمت کرد و در سال ۱۹۳۲ از خدمت آزاد شد. پس از بازگشت، فرانجو به تحصیل در زمینه طراحی صحنه پرداخت و بعدها زمینه‌هایی برای سالن‌های موسیقی از جمله کازینو دو پاریس و فوله‌برژه ایجاد کرد.
در اواسط دهه سی، فرانجو و آندره لنگلوا از طریق برادر دوقلوی فرانجو، ژاک فرانجو، با هم آشنا شدند. علاوه بر ساخت فیلم کوتاه ۱۶ میلی‌متری «مترو»، لنگلوا و فرانجو همچنین یک مجله فیلم کوتاه‌مدت راه‌اندازی کرده و یک باشگاه فیلم به نام «گردش سینما» با ۵۰۰ فرانکی که از والدین لنگلوا قرض گرفته بودند، ایجاد کردند. این باشگاه فیلم‌های صامت از مجموعه‌های خود را به نمایش می‌گذاشت و پس از آن یک بحث غیررسمی درباره آن‌ها میان اعضا برگزار می‌شد. از «گردش سینما»، فرانجو و لنگلوا سینماتک فرانسوی را در سال ۱۹۳۶ تأسیس کردند.
فرانجو از سال ۱۹۳۸ به تدریج ارتباطش با سینماتک فرانسوی را قطع کرد و تنها در دهه ۸۰ دوباره به طور قوی با آن ارتباط برقرار کرد، زمانی که به عنوان مدیر هنری افتخاری سینماتک منصوب شد.
در سال ۱۹۴۹، فرانجو کار بر روی مجموعه‌ای از نه فیلم مستند را آغاز کرد. اشغال نازی‌ها در پاریس و صنعتی شدن پس از جنگ جهانی دوم بر آثار اولیه فرانجو تأثیر گذاشت. با فیلم «سر به دیوار» (فرانسوی: لا تت کانتر له موری) در سال ۱۹۵۸، فرانجو به سمت فیلم‌های داستانی ویژگی رفت. دومین فیلم او، فیلم ترسناک «چشم‌ها بدون صورت» (فرانسوی: لز یو سان ویزاج) درباره جراحی است که سعی می‌کند صورت خراب شده دخترش را با پیوند زدن صورت‌های زنان زیبا تعمیر کند. فیلم ۱۹۶۳ او «جودکس» به فیلم‌های صامت سریالی «جودکس» و «فانتوماس» ادای احترام بود. در سال‌های آخر زندگی، کارهای فیلمی فرانجو کمتر شد. او به طور گاه به گاه برای تلویزیون کارگردانی کرد و در اواخر دهه ۷۰ از فیلم‌سازی بازنشسته شد تا بر سینماتک فرانسوی ریاست کند. در مطالعه‌ای از سینمای فرانسه از زمان موج نو، کلر کلاوزو سبک فیلم‌سازی فرانجو را به عنوان "یک واقع‌گرایی فانتزی تأثیرگذار به ارث برده از سوررئالیسم و سینمای علمی ژان پاینلِو، و تحت تأثیر اکسپرسیونیسم لنگ و مورنائو" توصیف کرد. تمرکز فرانجو بر جنبه بصری فیلم‌سازی بود که او ادعا می‌کرد کارگردان را به عنوان یک آتور مشخص می‌کند. فرانجو ادعا کرد که "هدیه نوشتن داستان را ندارد" و بر آنچه که به عنوان "ریختن به فرم" فیلم توصیف می‌کرد، متمرکز بود.
فرانجو همچنین تحت تأثیر سوررئالیسم بود. او از عناصر سوررئالیسم و ترسناک شگفت‌انگیز در فیلم‌هایش استفاده کرد تا "مخاطبانش را بیدار کند". فرانجو تاریخچه طولانی دوستی با سوررئالیست‌های معروف از جمله آندره برتون داشت و تأثیر این جنبش در آثار او به وضوح مشهود است. فرانجو از این عناصر برای پیوند دادن ترس، تاریخ و یک نظرironیک درباره ایده پیشرفت مدرنیته استفاده می‌کند. از فرانجو نقل قول شده است که گفته: "این ترکیب بد، این سنتز نادرست، که دائماً توسط چشم در حال مشاهده ایجاد می‌شود، ما را از دیدن همه چیز به عنوان چیزهای عجیب بازمی‌دارد."
توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا درباره ژرژ فرانجو، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
