بیوگرافی
مارلون براندو جونیور (3 آوریل 1924 – 1 ژوئیه 2004) یک بازیگر آمریکایی بود. او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین بازیگران قرن بیستم شناخته می‌شود و در طول شغف خود که شش دهه به طول انجامید، جوایز متعددی از جمله دو جایزه اسکار، دو جایزه گلدن گلوب و سه جایزه...
مارلون براندو جونیور (3 آوریل 1924 – 1 ژوئیه 2004) یک بازیگر آمریکایی بود. او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین بازیگران قرن بیستم شناخته می‌شود و در طول شغف خود که شش دهه به طول انجامید، جوایز متعددی از جمله دو جایزه اسکار، دو جایزه گلدن گلوب و سه جایزه آکادمی فیلم بریتانیا دریافت کرد. براندو همچنین فعال بسیاری از Causes بود، به ویژه جنبش حقوق مدنی و جنبش‌های مختلف بومیان آمریکایی. او که در دهه 1940 زیر نظر استلا آدلر آموزش دیده بود، به عنوان یکی از اولین بازیگرانی شناخته می‌شود که سیستم بازیگری استانیسلاوسکی و بازیگری روش‌مند (Method Acting) را به مخاطبان عمومی معرفی کرد.
او در ابتدا به خاطر بازی در نقش استنلی کوالسکی در اقتباس فیلم 1951 از نمایشنامه تنسی ویلیامز به نام "یک تراموای به نام هوس" مورد تحسین قرار گرفت و نامزدی اولین جایزه اسکار خود را برای بهترین بازیگر در نقش اول دریافت کرد، نقشی که او با موفقیت در برادوی به نمایش گذاشت. او به خاطر بازی‌اش در نقش تری مالوی در "بر روی آب" و همچنین بازی‌اش به عنوان رهبر باند موتورسیکلت‌های شورشی، جانی استرابلر در "دیوانه" مورد تحسین بیشتری قرار گرفت که تصویری ماندگار در فرهنگ عامه شد. براندو برای بازی در نقش امیلیانو زاپاتا در "ویوا زاپاتا!" (1952)، مارک آنتونی در اقتباس فیلم 1953 از "یولیوس سزار" اثر شکسپیر، و سرهنگ نیروی هوایی لوید گروور در "سایونارا" (1957) نامزدی جوایز اسکار دریافت کرد.
دهه 1960 شاهد افت تجاری و انتقادی کارنامه براندو بود. او در وسترن فرقه‌ای "یک چشم جک‌ها" کارگردانی و بازی کرد که یک شکست انتقادی و تجاری بود، پس از آن او سری از شکست‌های باکس آفیس قابل توجه را آغاز کرد، که با "طغیان در بانتو" (1962) شروع شد. پس از ده سال عدم موفقیت، او موافقت کرد که تست بازیگری برای نقش ویتو کورلئونه در "پدرخوانده" فرانسیس فورد کاپولا (1972) انجام دهد. او این نقش را گرفت و به دنبال آن دومین جایزه اسکار و جایزه گلدن گلوب خود را برای اجرایی که منتقدان آن را یکی از بزرگ‌ترین‌هایش می‌دانند، دریافت کرد. او جایزه اسکار را به دلیل بدرفتاری و تصویر نادرست بومیان آمریکایی توسط هالیوود رد کرد. "پدرخوانده" یکی از موفق‌ترین فیلم‌های تجاری تاریخ بود و به همراه بازی نامزد اسکارش در "آخرین تانگوی در پاریس" (1972)، براندو دوباره خود را در رده ستاره‌های برتر باکس آفیس تثبیت کرد.
پس از یک دوره تعطیلی در اوایل دهه 1970، براندو به طور کلی از اینکه یک بازیگر شخصیت با دستمزد بالا در نقش‌های فرعی باشد، راضی بود، مانند جور-ال در "سوپرمن" (1978)، سرهنگ کورتز در "آخرالزمان اکنون" (1979) و آدام استیفل در "فرمول" (1980) قبل از اینکه به مدت نه سال از فیلم‌سازی دور بماند. به گفته کتاب گینس، براندو برای 13 روز کار در "سوپرمن" مبلغ رکورد 3.7 میلیون دلار (معادل 16 میلیون دلار با احتساب تورم) و 11.75% از سود ناخالص را دریافت کرد.
براندو توسط موسسه فیلم آمریکا به عنوان چهارمین ستاره بزرگ سینما در میان ستاره‌های مرد سینما که اولین نمایش‌هایشان در سال 1950 یا قبل از آن اتفاق افتاده، رتبه‌بندی شد. او یکی از تنها شش بازیگری بود که در سال 1999 توسط مجله تایم در فهرست 100 نفر مهم قرن نام برده شد. در این فهرست، تایم همچنین براندو را به عنوان "بازیگر قرن" معرفی کرد.
نمایش بیشتر
